Sarajevo - Mostar - Dubrovenik - Kotor - Belgrado

Goedenacht!

Ellen en ik zitten na een nieuw avontuur opnieuw in een nachttrein. Dit keer vertrekken we vanuit Belgrado naar Ljubljana en worden we vergezelt door oude Rose uit Titanic met wie we uit volle kracht proberen te communiceren met het point it boekje maar het lukt even niet. Hoogste tijd dus om onze belevenissen even op een rijtje te zetten! 

In ons laatste bericht genoten we met volle teugen van het geweldige Sarajevo! De tweede dag hebben we een uur op het binnenplein van de moskee gezeten. Wat een heerlijke plek om anoniem te kijken naar het schouwspel van religie. Af en aan komen mannen en vrouwen (terwijl anderen al bidden) de binnenplaats op, wassen hun handen, armen, voeten en gezicht bij de waterplek en beginnen hun gebed naast een zo lijkt het onbekende medebidder. Steeds opnieuw staan de mannen op, buigen half, zakken op de knieën en buigen naar de grond. Na het gebed blijven een aantal mannen bidden, andere klappen elkaar joviaal op de schouder of gaan op de trap naar de ingang uitgebreid met elkaar in gesprek. Het is eigenlijk een heel gezellige en sociale plek. Smiddags halen we onze heerlijk verse was op bij een zelfgevonden laundry service en pakken we onze tassen opnieuw in. Bij tijd en wijlen is dat echt nodig. Dit zijn meestal de momenten waarop we tot de ontdekking komen dat we spullen kwijt zijn. 

Met name ellen heeft al heel wat schoeisel verloren tijdens onze trip. Eerst kwamen we er in Slovenië achter dat we een van haar wandelschoenen waren verloren in de trein ( we hopen bij ieder groot station dat iemand de schoen heeft gevonden en heeft teruggebracht naar de lost & found, maar so far blijft de schoen behoorlijk lost en is de dichtsbijzijnde found dat de schoen is weggegooid?!). Maargoed dat was de wandelschoen.. In Sarajevo bleek dat ook de birkenstocks ergens zijn achtergebleven.. Als kers op de taart vergat ellebel haar net nieuw gekochte badslippers van de Konzum uit de bus naar Kotor mee te nemen. We vinden overal wel een oplossing voor,  maar het is wel vervelend natuurlijk!

Maargoed, ook aan het bijzondere Sarajevo kwam een eind en omdat we eigenlijk niet wisten hoe nu verder besloten we naar Mostar te gaan. Google dat maar eens en je komt ongetwijfeld een zeer bekende brug tegen. Namelijk de 'Old Bridge' van Mostar. Hoewel we voor negen uur aan zouden komen in mostar, had de trein aanzienlijk wat vertraging waardoor we later vertrokken dat de verwachte aankomst tijd.. Dat is hier niets geks leerde we al snel van de twee Nederlandse dames die een vakantie vierde in Mostar en als uitstapje in Sarajevo waren. De dames overlaadde ons met goede tips voor Bosnië en Hergecovina en Montenegro. 

In Mostsr werden we wonder boven wonder door de baas en bazin van het Hostel opgehaald. Alsof moeders zelf ons op kwam halen werden onze backpacks overgenomen en in de auto gezet. Bij het hostel werd er een giga schaal heerlijke honing meloen aan ons voorgeschoteld en konden we met gevulde buikjes een opgemaakt bedje in duiken. HEMELS!! Het hostel waar we verblijven (hostel Nina) wordt door een familie gering. Nina verzorgt de administratie, haar ouders doen de klusjes in en om het huis, haar broer Nino begeleidt uitstapjes en runt de bar van het hostel en haar man is van de activiteiten in en om de stad. In het holst van de nacht hebben we besloten de volgende ochtend mee te gaan met een tour rondom Mostar. We bezoeken een waterbron in de bergen, een of andere heilige plaats voor katholieken (ellen en ik werden spontaan wat gespannen bij het zien van de gigantische openlucht kerk, plastic biecht cabines en moderne standbeelden waar menig mens zijn heil zocht), een heel oude moskee (in the middle of nowhere, waar we in de toren met slechts negen Nederlanders van het uitzicht genoten, blijkbaar een nogal reislustig volk, je komt ze werkelijk OVERAL tegen!) en we gingen zwemmen bij de watervallen. Een soort kleine niagrafalla alleen mag je hier onder de watervallen door kruipen en klimmen, van kliffen springen en je in het paradijs wanen. Het was helemaal niet druk en zo ontzettend mooi! Misschien wel de mooiste plek van deze reis! 'S avonds kregen we een tour door de stad Mostar van onze gids, hij was 'jumper' in zijn jonge jaren en als bewijs blonk een flinke tatoo van de mostar bridge op zijn schouder. De traditie is dat vaders hun zoons leren springen, de brug is 25 meter hoog en het water 4,5 meter diep. Langs de rivier zijn verschillende rotsen te zien die allemaal een andere naam en hoogte hebben en je uiteindelijk klaarmaken voor de grote brug. Springers worden betaald voor iedere duik die ze maken. De meeste springers springen met hun voeten naar beneden. Als je met je hoofd eerst gaat ben je een echte held, maar lig je wel een week op bed omdat je niets meer kunt. Op een andere plek in de stad, waar vroeger het stadspark zat, is nu een begraafplaats gemaakt. Hier liggen allemaal jonge gasten die tijdens het hoogtepunt van de oorlog in 1993 de dood vonden in het resistence army. Sommige jongens zijn nooit gevonden, daarom kent hun grafsteen geen overlijdens jaar. Op de begraafplaats liggen jongens met verschillende achtergronden, katholieken, orthodoxen en moslims. In het war museum laat de gids ons overdonderende beelden zien van de brug die steeds opnieuw wordt beschoten. Het is zo'n akelig idee dat oorlog mensen tot zulke daden in staat stelt. Best frustrerend. We drinken een Hercegovina wijntje op betere tijden en besluiten onze avond in The Cave: Sezame (van sezam open u). Een grot waar geweldige beats heel wat swingende lijven opbrengen. Heerlijk gedanst en gelachen!

De volgende ochtend bracht onze gids ons naar Dubrovenic in Croatie, het schijnt er prachtig te zijn en hij kon ons er voor een prikkie naartoe brengen. Omzettend gaar en met minder weer stapte we uit in dubrovenik en regelde een ticket naar Kotor in Montenegro voor de avond. Een dagje dubrovenik dus (we hadden eigenlijk gewoon geen zin). Dubrovenik ligt aan zee en de oude stad is een fort met een giga stadswand en oude straatjes, kerkjes etc. Eigenlijk is het ECHT heel mooi, maar we hebben al zoveel mooie oude dingen gezien dat we er gewoon genoeg van hebben. Dus we slepen onszelf door de Venetië aandoende straatjes, verregenen met onze ponchio aan op de stadsbankjes en genieten uiteindelijk van heerlijke rust aan het kleine strandje naast de oude stad. In de avond vertrekken we naar kotor, een zonnige bestemming hebben we onszelf voorgenomen, waar we dan ook alleen maar op het strand gaan liggen. Jammerlijk genoeg zijn dat kiezel stranden en is het oude kotor waar we verblijven zo mogelijk nog mooier dan dubrovenik. Als we 's nachtslot aankomen ( zoals gebruikelijk 1,5 uur later dan geplant) mogen we in onze handjes knijpen dat er nog drie gasten naar hetzelfde hostel gaan als wij (we weten de weg natuurlijk niet). Dus sloffend met onze bagage slenteren we achter de anderen aan en komen er in het hostel achter dat er helemaal geen plek voor ons is. De receptioniste gaat haar emergency call inzetten vertelt ze ons dus na 10 minuten staat ene Sacha voor ons neus die ons voorgaat de oude straten van Kotor door. We stoppen bij een huisje waar wat jonge dames in geweldige outfits klaar staan om het nachtleven in kotor soldaat te maken. Vanaf de eerste verdieping komt een oud vrouwtje met een bruine flanellen pyama de trap af. Zij slaapt vanavond om de bank in de woonkamer terwijl ellen en ik haar slaapkamer betrekken. Met het schaamrood op onze kamer proberen we ons 1000 maal te verontschuldigen aan de dame maar ze lijkt het allemaal geen probleem te vinden. In een simpel kamertje met wat uitgeklapte bedbanken vallen we meteen in slaap. Zodra ik de volgende ochtend de douche uitstap overlaat de oude vrouw me met een waterval aan onverstaanbare taal. Ik probeer aan haar uit te leggen dat ik het niet begrijp, maar ze pakt mijn douche spullen uit de handen en neemt me mee naar de buurvrouw die wel Engels kan en ons gesprek vertaald. Of we nog een nachtje blijven slapen?! Nou vooruit dan maar. Het is namelijk nogal een belevenis bij omi in huis. Haar nichtje is met drie vriendinnen uit Servië gekomen om vakantie in kotor te vieren. 'S avonds raken we aan de praat, willen we alles van elkaar weten, krijgen we zelfgemaakte raki en wijn voorgeschoteld, horen we de beste tips in en om Belgrado en kijkt omi om het hoekje mee omdat ze het stiekem erg gezellig vindt. Overdag dwalen we langs de harde stranden en zien de berg van kotor als een heldhaftige verschijning steeds weer voor ons opdoemen. Hoe langer je naar de berg kijkt hoe meer ruïnes en oude stukken stadswand je ontdekt. We ontbijten met heerlijke croisants en choco broodjes en genieten van het feit dat we hier zijn om te chillen en dus niet overal een foto van hoeven hebben etc. Ook hier wanen we ons in Venetië en trekken we onze slippers uit als het regent omdat de straat anders ZO glad wordt om te lopen. We drinken halve liters en kijken uit naar de kathedralen hier. Heel mooi en leuk!

Na twee dagen pakken we onze tassen weer en plannen onze reis naar Bar, ten zuiden van Kotor, waar er weer een treinspoor is zodat we weer verder kunnen met de interrail pas. In Bar vinden we het meteen al niet leuk ( de rit er naartoe was overigens prachtig! Ik heb weinig zulke mooie stukken gezien als de kust van Montenegro!) dus we besluiten diezelfde avond naar Belgrado te reizen. We hebben een bed gereserveerd en blijken met drie heren en een andere vrouw in de cabin te slapen. Een van de mannen drinkt onafgebroken bier en steekt de een na de andere sigaret op. Het is behoorlijk luidruchtig geweest vertelde ellen (ik was behoorlijk in dromenland) en de vrouw ging een paar keer flink tegen de mannen in. Een kleine soap in onze cabin dus. In Belgrado konden we het hostel dat ons aangeraden was ook niet vinden, voor het eerst gebruiken ze hier ook een ander alfabet. Heel frustrerend! Maar de spaanse meisjes die we tegen het lijf lopen zoeken hetzelfde hostel en uiteindelijk vinden we een plek in het heerlijke green hostel! Hier houden ze van alle felle kleuren en kletsen ze de oren van je kop. We trekken de stad in, chillen op de ruïnes van calemegdan (Google), bezoeken de zielige dieren in de belgradose zoo en worden geweldig bedient in het montmartre van Belgrado. Vandaag hebben we Belgrado per fiets getrotseerd. Weer wat nieuws, niet alleen voor ons, maar ook voor de Serven want een tandem met een tweeling erop is wel HEEL frapant. We worden zelfs op de foto gezet door een Pool die een project heeft voor de grens met Polen en Belarus, waar foto's met tandemende mensen te zien zijn en wij dus straks ook. Komisch! We besluiten de dag aan Ada, een relax eiland met voor ieder wat wils (behalve dan een zandstrand). Nog even gechilled en vervolgens onze weg weer gevonden naar het hostel. Snel gedouched, gekookt, gelachen met de dame van het hostel en ins uit de voeten gemaakt om de trein waar we nu inzitten te halen. 

Rose en ellen zijn ondertussen beide in dromenland. Daar ga ik ze ook maar opzoeken! Slaap lekker! Hopelijk minder fouten dan de vorige keer en anders.. Pech! =P 
We hopen dat het Nederlandse weer iets is opgeknapt en kunnen mededelen dat veel mensen uit de balkan Nederlanders een leuk volk vinden! Applausje dus voor ons allen!!

Truste! Xx van ons