Power off; over en uit

lieve allemaal!

Bedankt weer voor de berichten. Hier in Sabah, de provincie waar we ons al een week ophouden is er enigszins ' tekort' aan internet in verband met zogenoemd ' zwaar weer'. Daar zijn de draadjes in de lucht niet zo blij mee en dus weinig plekken waar we kunnen internetten. Maar jullie begrijpen: we zijn een week verder en dus eindeloos veel meer verhalen... Waar moet ik echt beginnen?!

Na ons nieuwe shoppingmall avontuur in Sibu volgde een crisisberaad in de Pizzahut van Sibu. De boot had veel tijd in beslag genomen en we wilde zo snel mogelijk naar Kota Kinabalu. Ons brein pim regelde het in no time en voor we het wisten zaten we bij taxi Robert in de auto, wiens vrouw op het reisbureau werkte waar we op het nippertje een ticket voor een paar uur later konden kopen. Robert was een wereldreiziger (mede door zijn vrouw) en overhandigde ons wederom een contact-kaartje waar op stond dat hij ook bezig was met palmolie en automatische vliegmachientjes (weet je wel, met een afstandsbediening) Hij vertelde van alles over de wijken waar we doorheen reden, overstromingen, instorten en verschuiven van huizen en dat hij katholiek was, en dat hij een nederlandse pastoor kende die had geholpen bij het renoveren van hun kerk.

Na een heerlijk toer door weer prachtige natuur rende we richting counter (werden er handen geschut met robert) wisselde we paspoorten uit en zo al niet meer.Snel door de controles (waar Kirsten werd gevraagd waarom ze kuchte... ernstige voorzorgsmaatregelen.. stel je voor). Eenmaal in het vliegtuig kon onze dag niet meer stuk. Onbeschrijfelijk prachtig was deze vlucht door de wolken, met ongekende kleuren. Nou gewoon echt heel bijzonder. We genoten er allemaal van (en noemde het later dan ook als een van de hoogtepunten van onze reis). We vlogen rond zonsondergang wat zorgde voor een kleurenpalet waar je duizelig van wordt, met wolkformaties waar je mond van openvalt (en je heel stil van wordt).

In Kota Kinabalu aangekomen werden we weer door een geweldige man vervoerd. Hij luisterde naar de vrijdagavonduitzending van de moskee en zo wist hij hoe je in de koran moest lezen. Hij vertelde ook wat de vlag van Maleisie betekend. Veertien strepen in rood en wit voor de veertien provincies (in zowel de peninsular als borneo) de maan met de ster staan (als ik het goed heb begrepen) voor de halve maan van de Islam en de ster voor budisme (maar dat zei de beste man zo snel dat ik niet zeker weet of het wel echt zo was).
We konden terecht bij Park Lodge Hotel waar we gezellig met elkaar op de kamer lagen en een biertje dronken op ons snelle besluit en het gevoel dat we nu rustig aan onze weg konden vervolgen.

Na een dagje voor de kust van Kota Kinabalu op een eiland wat net zo goed de turkse riviera kon zijn reden we met richting Mountain Kinabalu, die als een gigantische puist uit het landschap te zien was. GEWELDIG! Zo groot dat ding! Voor de parkpoort werden we afgezet, lekker temperatuurtje maar geen mogelijkheden om de klim naar de top te maken (hadden we maar niet op de bonnefooi moeten gaan). Maargoed, via een paar (ongelooflijk good looking) italianen kwamen we op een hostel net buiten het park waar we heerlijk back to basic zaten (ik blij, tot de nacht viel dan...) Overdag wandelde we door de jungle aan de voet (alhoewel.. voet.. we zaten al op zo'n ruime 2km hoog) van de berg wat super gaaf was. Twee keer deed ik de ronde, eerst met lolo ter ontdekking en daarna (toen lolo naar bed was en kirsten, pim en ik het monopolien ECHT zat waren) met Pim en kir wat wederom geweldig mooi was. Het gekke is dat de jungle er hier zo anders uitzag. Toen ik met lolo ging zagen we zwermen gigantische vlinders. ZO MOOI!! En een riviertje. Het lijkt een beetje op een gebied in Duitsland waar we met moeders weleens zijn geweest. In ieder geval, het was geweldig mooi!

Na een dagje rond de berg moesten we terug naar ons heerlijk b2b hostelletje waar het al snel fris werd en de douche zo koud was dat je daarna nooit meer warm werd (die heb ik dus lekker niet geprobeerd). Op 50 km afstand van de berg zaten de poring hotsprings. We bedachten dat we daar (na EINDELOOS veel regen de avond ervoor, waardoor we met kaarsjes gezellig met twee engelse een diner regelde bij een paar chinezen.. de stroom was weer uitgevallen door giga regen en onweer) lekker zouden opwarmen in onze eigen bathtube. En of het wat was. Niet alleen een heerlijke opfrisbeurt (die zeker goed heet was) maar ook een fantastisch Aziatisch uitje, waar islamitische dames met compleet bedekkende wetsuites met de kinders speelden in de batkuipjes en de chinezen met grote zwembanden door het zwembad dreven, en lachen met zn alle. Dat was echt heel leuk om daar te zijn.
Tegen de tijd dat we van plan waren om de biezen te pakken en verder te trekken kwamen we na een leuke teksi (zo noemen ze dat hier) rit met een chauf van onze leeftijd die nogal in de lach schoot van het idee dat er in de wereld zoiets bestond als hondenbelasting, bleek dat onze bus voorlopig niet zou komen en dus regelde Lolo (onze kunstenaar) een bordje met ' SANDAKAN' en stonden we langs te weg tot er eindelijk een busje stopte wat ons voor veel te veel naar Sepilok zou brengen waar we orang-utans tegen zouden komen (volgens de LP). Tegen de klok van tien kwamen we daar aan en wat een heerlijke mensen hier. Het soort dat je spontaan wilt knuffelen. Alles werd meteen voor ons geregeld. Het werd een kamer met twee matrassen op de grond en of we graag meteen een hapje wilde eten want de keuken stond op het punt om dicht te gaan.

In sepilok zijn we twee dagen gebleven, Kirsten en ik hadden ons eigen moment met een prachtige Orang-utan die bij wijze van op ons wachte op een platau (?) waar we langs moesten. Wat een pracht en praal die dieren (ze komen voor iets van 94% met ons overeen in termen van DNA). Na een flinke wandeling door het park (bwv off road en meteen bloedzuigers... ieeelll!!) waren we zeker weten voldaan van het moois hier en plofte we in het zwembad. Zeer gezellig en de volgende ochtend wederom vertrokken voor onze laatste dagen.

We namen 's morgens vroeg een bus naar Semporna (daar zijn we nu nog, een plek zuid-oost van Borneo), wat echt een bizarre rit was die duidelijk overboekt was en waar malezen gewoon achterin (achter de stoel van onze mannen) op de grond moesten zitten (en het was een rit van zo'n 7 uur, echt BIZAR!!) maar zonder kabaal deze die mannen dat, dus het zal wel... In semporna werden we meteen omarmt door een of ander hostel waar we wel konden slapen, mar we regelde uiteindelijk (het had nogal wat voeten in aarde waar de lp ons niet op had voorbereid) konden we in een geweldig hostel in het water slapen en zouden we de dag erop naar Mabul vertrekken, een divers hotspot.

Zo gezegt, zo gedaan. We vertrokken in alle vroegte naar Mabul, prachtige rit met ' kolonisten van katan' - achtige beelden, en kwamen uit op een eiland met enerzijds grote (heel dure) resorts en (aan de andere kant van het gazenhek) een dorp op palen, waar kinders op het strand poepen en je je jeukend aan je kin afvraagd waar ze hun geld mee verdienen.... Schrijnend, echt waar.
Wij belandde uiteindelijk bij Ajung Hayat, een longhouse van een filipino die een maleis in dienst had die ons onze kamer liet zien. Je moet je echt voorstellen dat het eiland net zo groot is als het dorp waar ik vandaan kom (waarschijnlijk nog kleiner). Van de ene strand kant kun je de andere strand kant zien. Er zijn ongeveer vier gigantische resort waar je voor zo'n 200euro per nacht kunt tukken, maar ook dorpen waar alleen maar longhouses staan (huizen op palen voor als het water hoogstaat en waar je als het warm is je prima in de schaduw kunt verschanzen (?)) In zo'n dorp verbleven we dus, heerlijk. Cultuur en natuur in zn nopjes (en ik dus ook... wij allemaal wel geloof ik, behalve pim want die kon niet duiken vanwege de weinige centen die we meehadden dus die peerde m na twee dagen maar we hebben elkaar allemaal weer gevonden ;) )

Meteen de eerste dag gingen lolo en ik op ontdekkingstocht uit, wat een bizarre tegenstellingen hier. Overal troep, viezigheid (terwijl er net een schoonmaak week geweest was, je wilt dus echt niet weten hoe het er ' normaal' uitziet), maar ook kleine tuintjes waar mensen in verroeste verfblikken plantjes houden. Kinders die losgaan met knikkers (ze hebben een speciaal spelletje wat ze allemaal doen, ik denk dat het heel hip is) Iedereen zegt de hele dag ' halo' tegen je en als je dan ' salamat patan' (goedemiddag) terug zegt worden ze blij. Ze spelen met alles wat ze kunnen vinden en willen dolgraag op de foto (die je dan ook meteen moet laten zien natuurlijk!) Super leuk en bij een paar meisjes die op de foto wilden moest ik er op een gegeven moment ook bij komen en toen we bijna weg wilde gaan pakte een van de dametjes (de kleinste) mijn hand en gaf er een kus op, zo bijzonder. Dus die heb ik ook terug gegeven. Prachtige kinders.
Het gekke is dat nog geen 200 meter verderop de kinderen alleen maar bedelen en geen hallo zeggen. Ik denk dat die gemeenschap (ja er waren er echt soort van twee op het eiland, gescheiden door resorts, gekke wereld) een tikkie armer is.

Na de tweede dag kwam er een duitse vrouw ook naar het longhouse, zo een waar de energie van afspat. Een heerlijk mens, uber sociaal en gewoon prachtig mens, ouder al maar nou goed, met haar kon ik eindeloze gesprekken hebben over de cultuur van deze mensen hier, wat ze doen en waarom. Waar ons geld wat we achterlaten heen gaat. Waarom de meisjes (15 en 16) die eten koken en onze was soppen niet naar school. Enzovoort. Dat houd je echt bezig. Het is leuk om met ze te praten.
We hebben het goed gehad daar, lekker kleurtje ook en schildpadden zo groot als in Finding Nemo gezien. WOUW!! Dat was ZO mooi! Owja en ander verbluffend natuurverschijnsel is de gigantesche cirkel om de zon en de maan. Zo bizar! Nog nooit gezien maar echt intens mooi.
Wat een elle lang verhaal he.. ik weet t, maar het is zo lang geleden.. het moet er eventjes uit. Het is ook leuk om te bedenken wat we allemaal wel niet hebben gedaan.

In ieder geval, vannacht stormde het als een malle over ons eilandje en regelmatig keek ik even naar buiten (de maan is zo fel dat het lijkt alsof overal lantarenpalen staan terwijl er alleen licht is van 6 tot 6 snachts (het zou dus kunnen, maar het is niet zo)) en zag ik dat het water zowat aan de pier stond... Dat is echt super hoog, dus ik was al bang dat mn spullen nat werden. Maargoed, alle droog ingepakt. Ook de boottrip terug was een geschenk van boven. De schoonheid van hier is ongebeschrijfelijk. Als de zon schijnt, die tegen die tijd richting horizon zakte, komt er een kleuren palet van blauw en groen voor je ogen wat je dus niet kunt beschrijvenn. Zo mooi! En die gasten die aan deze kant van de aardkloot de boot besturen hebben er echt kaas van gegeten. Volgens mij waren die golven wel minimaal 2 meter hoog. Te bizar en heel hip ook wel! Echt waveriders (waar de plompjes zelfs met ons zeiltalent HEEL VEEL van kunnen leren!) phoef! Nat maar voldaan hier aangekomen.

Morgen vertrekken we naar Tawau vanwaar 't vliegtuig naar Kota Kinabalu vertrekt, daar zijn we een dag en savonds vliegen we weer naar Singapore, waar we ook een nachtje nog zijn en zetten de dan terugvlucht echt in!

Dit was dus wel zo'n beetje de laatste blog, nogmaals bedankt voor alle berichtjes van de medelezers. Geweldig leuk! Ik ga nog even een drankje doen bij onze scuba junkies... ow shit! ik heb nog helemaal niet verteld over die giga onderwaterwereld hier. Nou, het is simpel, ook onbeschijfelijk mooi en veelzijdig. Pim heeft me geleerd hoe ik onderwater kan met de snorkel dus we zwommen door honderden groene visje en van die triangels die je in Nemo ziet.

Nou goed, onze reis is op zeker geslaagd geweest. Bedankt voor alle berichtjes, echt leuk!

Tot over een paar daagjes dan maar weer!
(we hebben het alleen maar over kaas en melk... want die rijst.. hmm... daar zijn we stiekem wel een beetje klaar mee ;) )

kus!