Breakdown and lay back

Salomat Malan! (goede avond)

Tja... ik durf het bijna niet te zeggen maar zit naast Pompe in een internetcafe op het ' Coral View Island Resort' op Pulau Perhentian Besar (Besar betekent groot, kecil klein.. daar straks meer over). Hoe we hier kwamen is een prachtig verhaal dus ik begin bij het begin....

Na heerlijk chillen in Taman Negara met alle Nederlanders die daar ook zo nodig moesten zijn toen wij er waren, besloten we ook de Jungle overdag te bewonderen. Dat zag er heel anders uit dan 's nachts, maar was werkelijk waar ontzettend mooi! Ik hou gewoon van groen en oud denk ik :D Hoewel de mannen er goed de vaart in hadden, wou ik eigenlijk ook een beetje omhoog kijken in plaats van alleen maar naar de grond waar een eindeloos patroon van wortels het soms best spannend maakt om de Jungle door te komen. Maar gelukkig was Kirsten ook in de rondkijk mood en waren we getuigen van gigantisch grote vliegende torren, spinnen en vogels en al zo niet meer. Echt gaaf. WE deden ook een canopy walk, dat betekent dat je ter hoogte van de boomtoppen over een wankel laddertje (op 30 m hoogte) langs de bomen wandeld. Dat vond Kirsten niet zo grappig, maar de Boedisten voor ons, die in monnikenpak en al steeds op Kir stonden te wachten en haar bemoedegend toespraken dat ze het heel goed deed. Kir heeft soms last van de hoogte, en dat was nu duidelijk te zien aan wilde ogen en zweetdruppels overal en nergens. Daar hadden we trouwens allemaal last van, met tassen water (en dikke kleren... ja je weet tenslotte nooit wat je tegenkomt)

's nachts bedachten we op de valreep dat we 's morgens heel vroeg de bus wilde nemen zodat we overdag naar Kuala Besut konden reizen (vanwaar de boot naar dit paradijs vertrekt). Daarvoor was ik al drie keer (in het donker) via glibberige paadjes en langs touwen naar het strandje langs de rivier waaraan ons hostel in Taman Negara lag gestrompeld om te vragen hoe het nu precies zat met bus en treintijden vanuit Jerantut. Mijn pogingen om iets moois te regelen werden uiteindelijk beloond met korting op onze busreis naar Kuala Besut (omdat ik zo'n mooie sarong omhad en al 3 keer naar benede was gekomen). Maargoed, s morgens vroeg dus in de bus.. en maar wachten want er miste nog een stel.. en wat voor stel.. erger erger erger!!!! Een Nederlands gezin kwam 45 minuten te laat bij de bus aangesjokt met drie pubers in hun kielzog. Alleen al het feit dat ze te laat waren... grrr... nou, gewoon nogal irritant en dan die kinders die allemaal zaten te miepen om de Blackberry van hun pa.. Nougoed, later vond ik ze toch wel schattig en halverwege de reis, moesten we van luxe bus overstappen naar een minivan waar ik snel de achterste plek probeerde te bemachtigen in de hoop dat ik daar lekker uitgebreid kon zitten (in navolging op het eerste deel van de rit) maar kwam nogal bedrogen uit. Ik zat met mn benen in de nek achter pim en naast lolo die half op zijn stoel ook de bagage van al onze medepassagiers moest verdragen. Arme ziel. Maargoed, de tocht was geweldig mooi! Wat een natuur! Zo fijn en overweldigend!! Eindeloos groen met gigantische (groene) bergen en hier en daar een bruine rotspartij. Wouw gewoon!

Uiteindelijk met de boot naar Pulau Perhentian Kecil (het kleine eiland dus), want we hadden bedacht ook een paar dagen te chillen op een paradijs van een eiland. Rond een uur of 6 kwamen we aan op Kecil en gingen eindeloos op zoek naar een plekje om te slapen... wat verschikkelijk, rete heet, zware bepakking, zwoegend door rul zand... je snapt m wel. Alles vol... hadden we nu maar van tevoren iets geregeld... Nou, drama dus, uiteindelijk belandde we in een nog erger ' shithole' dan in Kuantan (maar dat wisten we toen nog niet). Na een heerlijk hapje (spagetti bolognese, dat hebben ze hier ook) en een drankje en waterpijpje (daar was maar een tentje voor, waar we (ik weet het... niet zo best) gretig gebruik van maakte, omdat het hier niet echt normaal is om alcohol te nuttigen noch te verkopen.. maar nu dus wel en daar gingen we van genieten)

Na eindeloze lachbuien haakte Pim en Kirsten af en na een een zoektocht naar een toilet zag ik dat Mohammerd Lourens had vergezeld op het strand. Een Maleis (?) die duikles geeft hier. Dat was een heel leuk gesprek, over Maleisie, Nederland, gewoonten en dat soort dingen. Het was echt leuk om met hem te praten. De muziek stond heel hard bij dat tentje waar we zaten en toen hij zich iets naar voren boog om zich beter verstaanbaar te maken zei hij ook zoiets als, sorry dat ik dichterbij kom. Best wel grappig om te zien hoe dat hier gaat.

De volgende ochtend begreep ik pas waarom we in een ' shithole' zaten. Lourens en Pim hadden drie dikke Sjorsen (dat zijn alle dieren hier, het ging in dit geval om ratten) snachts als gezelschap gehad, en deze kamer was dus niet voor herhaling vatbaar. Opzoek naar een nieuwe stek om te tukken, dus weer (op het heetst van de dag) met backpacks en slippers het strand op, opzoek naar een plekje... Die vonden we niet... Dus werden we verwezen naar Besar (het grote eiland) en wat de receptionist van het Coral View Island Resort al hoopte kwam uit. Hij hoopte dat we na twee dagen in zijn resort onze herinneringen van Kecil een beetje zouden vergeten. Nou, dat is dit gelukt! We hebben prima kamers met heerlijke (wederom koude) douches en heerlijk blauwe zeeen, prachtige vissen en gigantische vleermuizen (echt gigantisch) en giga leguanen.. nou we worden echt getrakteerd.. DAt had ik heel graag allemaal al eerder willen vertellen waar het niet dat het de eerste nacht dat we hier waren zo heftig heeft gestromt (dat was echt super vet... wind, bliksem, en donder die echt het huisje op palen doet trillen) dat het internet er al twee dagen uitlicht.. Maar wij vermaken ons dus uitermate. Morgen krassen we weer op van hier! (Het is wel weer mooi geweest hier, ik heb zin in spannende belevenissen onderweg zullen we maar zeggen) We reizen richting Penang de komende dagen waar we de 22ste vanaf vertrekken naar Borneo (dat is een beetje een vage zin) maargoed, dat is dus het plan. Ik heb vandaag gehoord dat we zonder visa ook Thailand in kunnen, dus misschien doen we dat ook nog wel. We gaan in ieder geval weer op pad!

Het is hier dus echt nogmaals, FANTASTISCH! Ben vanmiddag met Pim een ontdekkingstocht gaan maken over rotsen, water en via de jungle terug... Hip hoor ;)

Nou, ik peer m, de rest heeft vast al besteld van de heerlijk gerechten hier!

Tot gauw! En bedankt voor alle leuke berichten weer!!


Doeg! Nadine (en de leidse achterban)