You are my very best friend!

Hello, how are you today?

Vandaag terug van een heftige maar fantastische week! Maandag zijn we naar de Zeekoevlei gegaan en de toiletten schoon gemaakt... Leuk begin ;). We waren heel erg laat door problemen bij het AVIVA huis, dus we hadden een korte werkdag. Op maandag vroeg Mary (regeld de kampen) me of ik woensdag een kamp wilde doen. Dat wilde ik natuurlijk wel. Dus dinsdag nog even het een en ander schoongemaakt en gerepareerd en woensdag kon het feest beginnen!

De kinderen die naar dit kamp zijn gekomen, komen uit boerengemeenschappen, waar iedereen boer is, opa, pappa en jijzelf ook. Vaak is er geen goede verbale communicatie, eerder non-verbaal (slaan), met luide stem enz. Er zijn vaak geen WC's, dus de kinderen gaan zitten waar ze willen. Vaak niet eens toilet papier gebruikend. Daarnaast kennen ze de douche niet, dus zodra het kan willen ze douchen.
Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik zo dichtbij armoede ben geweest. Veel kinderen hadden kapotte kleren aan, hadden niet echt warme kleren bij zich en hadden kapotte schoenen. Des al niet te min waren deze kinderen onwijs lief! Toen ze aankwamen konden ze een plekje uitzoeken om te slapen en lekker met ons te kletsen. Blanke is niet iets wat ze iedere dag zien. Ze wilde weten waar we vandaag kwamen enz. Ik vond het best lastig om naar hun achtergrond te vragen maar meestal beginnen ze daar zelf wel over.

Het kamp was geregeld door het Rode Kruis in Zuid-Afrika. Daarom waren er ook een aantal Amerikanen enzo om als project mee te werken. Ze hadden geld ingezameld en daarvoor hadden ze tandenborstels en washandjes voor de kinderen gekocht. Er was ook eten in overvloed. Op een gegeven moment kwam een van de Amerikanen naar me toe met de vraag waar ze haar bord met eten weg kon gooien omdat het teveel was, toen kwam er een kleine dondersteen vragen of zij het alsjeblieft op mocht eten. Zo zijn er heel veel kinderen naar me toe gekomen om te vragen voor eten. Dat vind ik echt heel erg!
Verder hebben we die dag een eind gelopen in het Rondevlei park. Dat is tegenover de Zeekoevlei. Daarna gingen we eten en op weg naar het bushkamp. Het bushkamp is ook in de Rondevlei en het werd net donker toen we daar naartoe gingen. Was echt super om te zien! De bergen, wandelend door al dat natuur. Grandioos! En Dian liep met me mee en zei dat ie nog nooit zo iemand als mij gezien had, dat hij nog nooit iemand had horen praten als mij (ik zat even met Remko in het Nederlands te praten) en ga zo maar door. Hij wil de hele tijd mn hand vast houden of een hand om mijn middel, dat betekend dat je beste vrienden bent. Het bushkamp was slapeloos. De kinderen moesten een miniconcert geven en er werd heel veel gedanst en gezongen. Daarna gingen de kinders naar bed, maar in het bushkamp zitten ongelooflijk grote spinnen. (vandaar dat het slapeloos was!) De meiden kwamen steeds gillend naar buiten omdat er spinnen zaten en ook in ons hutje zat er een. Een onwijs grote, ik denk dat ze wel 10 cm zijn! In ons hutje zit geen deur, dus je slaapt eigenlijk gewoon buiten en alles wat naar binnen wil kan naar binnen. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik echt daar gelegen heb. Het was ongelooflijk koud, en ik lag helemaal in mijn slaapzak in de hoop dat er geen spin naar binnen zou kruipen. bbrrrrr!!!

De volgende ochtend op tijd eruit want er moest van alles gebeuren. WE zijn naar het strand geweest en zoals jullie misschien weten is het hier winter, dus niet zo warm zeewater maar voor die waterratten was het geen probleem. Met kleren en al gingen ze de zee in en Lulu heeft eerlijk waar drie kwartier in dat water liggen spartelen. Super om te zien. Veel kinderen komen niet tot nauwelijks op het strand terwijl het maar een half uur lopen is van de plaats waar ze wonen. Daarna hebben we gegeten en spelletjes met ze gedaan, onder andere in de dragon boat. Het is een hele grote Kajak voor 25 kinderen. We hebben gelachen! Het is nogal een taak om ze in bedwang te houden en samen te laten werken. 's avonds zijn we naar het waterfront geweest (winkelcentrum). Ik had vijf kindjes die allemaal mijn hand of middel vast wilde houden. Super lief! Ook hier zijn veel kinderen nog nooit geweest en in het waterfront kun je zeehonden zien dus de kids waren verkocht. In de schoenenwinkel gingen ze uit hun dak! ' These shoes are 50 cents' s. How much is this? I want to have this ones man, 50 Cents Shoes!' Helemaal verkocht waren ze.

Vanmorgen moesten we afscheid nemen! Dat gaan heel speciaal. Ieder kind ontvangt een certificaat voor zijn of haar aanwezigheid. Ieder kind wordt dan een voor een naar voren geroepen en krijgt van iedere leider een knuffel (ja, ik heb vanmorgen 50 kinderen geknuffeld) Natuurlijk heb je dan nog een paar speciale kinderen aan wie je wat meer aandacht hebt gegeven. Die komen net voor ze weggaan weer naar je toe om een knuffel te geven en te zeggen dat ze je gaan missen.

Er was ook een meisje die wilde dat ik haar iets gaf, zodat ze aan me kon denken. Hier ben ik grondig op voorbereid, maar ik vind het heel erg moeilijk om nee te zeggen. Ik heb het wel gedaan, maar het is vervelend om te teleur te stellen.

Ik heb een onwijs interessante week gehad!

Groetjes, Nadine

ps. Omdat het winter is, wordt het snel donker. Remko en ik zijn in het donker naar de Pick en Pay (supermarkt) gegaan omdat we bevroren van de kou in Silver Mine. Silver Mine ligt op een heuvel. Het uitzicht was ongelooflijk mooi! Echt waar, al die lichtjes van de stad en de duizende sterren in de hemel hier. Ongelooflijk! Echt waar!

psss. Foto's gaat niet lukken, mijn batterijen zijn de hele tijd op dus ik wacht rustig op foto's van anderen....